La Cancha es listo y yo voy viajar!

Dankzij alle bijdragens van alle hele lieve mensen thuis en manskracht van de mensen uit de communidad hebben we het voetbalveldje in drie weken tijd afgekregen. De grootste gaten in het veld zijn gedicht zodat het niet meer gevaarlijk is en er zijn nieuwe lijnen opgetrokken. De goaltjes hebben een degelijke opknapbeurt gekregen, een lasser heeft grote delen van de goaltjes vervangen, ze hebben een kleurtje gekregen en de ontbrekende basketbalring zit ook weer op zijn plaats. De tribune en de muur naast het veldje zijn gerenoveerd en geverfd, ook hier moesten een heleboel gaten gedicht worden. Het is een vrolijk veldje geworden en de mensen uit Bellavista zijn er heel blij mee en maken er ook al gebruik van. In onze laatste werkweek (het veldje was toen al af alleen de goaltjes en een gedeelte van de tribune moest nog) was er al een competitie op het veldje waarbij er iedere avond meerdere wedstrijden werden gehouden. (we hebben zelf ook een keertje moeten voetballen). En op zaterdag was er een 'fiesta grande' zowel voor de afsluiting van de competitie als voor het nieuwe veldje. Het feest werd op het veldje gehouden, het was heel gezellig, alle kinderen van de communidad kwamen dansen en later ook de volwassen. Op dit feest kregen Yvette, Jeroen en ik alledrie een certificaat en een fotolijstje, gemaakt door de vrouwen van de communidad, om ons te bedanken voor het veldje. Dat maakte ons natuurlijk heel erg blij.
Behalve het opknappen van het veldje hebben we ook nog een heleboel schoolspullen voor het plaatselijke schooltje met zestig leerlingen in Bellavista kunnen kopen (dit is een ander schooltje als waar ik les gaf). Onderanderen 30 engelse schoolboeken, 200 potloden, 200 schriften, 60 gummetjes, 10 puntenslijpers en wat krijtjes. Dit kwam het schooltje heel goed uit want ze hadden namelijk nog geen schriften en potloden en die hadden ze wel heel hard nodig.

Afgelopen vrijdag was de diploma-uitreiking van mijn engelsklasje. Het was een bijeenkomst in het museum waar kinderen opvoeringen deden. Er waren kinderen uit muziekklassen die muziekstukken speelde nog een andere engelsklas en mijn klasje. Niet alle kinderen wouden het toneel op maar die het toneel op zijn gegaan hebben het wel allemaal heel goed gedaan. Waarschijnlijk hebben weinig mensen in de zaal verstaan wat ze zeiden, maar dat lag en hun engels. Na afloop kregen ze allemaal een diploma en dat ging iets anders als in Nederland. Ze werden wel een vooreen naar voren geroepen maar vervolgens bleef iedereen gewoon op het podium staan en drie fotografen die probeerden fotos te maken liepen daar weer doorheen waardoor het een grote chaos werd, maar wel een gezellige chaos. Ik zelf het ook een certificaat gekregen als Profesora Ingles

Vorige week ben ik samen met nog een paar zweedse vrijwilligers begonnen om alle bordjes die langs de wandelpaadjes in Serro Seco staan te vervangen. Sommige waren bijna onleesbaar geworden dus dat was wel eventjes nodig. En aangezien ze volgende week willen beginnen met het pad te renoveren was dat een hoop werk.

Ik ben hier een dag behoorlijk ziek geweest en nadat ik heel dag op de veranda (waar het het koelste was omdat er de meeste wind kwam) te hebben geslapen ging Luigi wel eventjes voor Sjaman spelen en mij beter maken. Hij maakte een soort kampvuurtje van Palo Santo (hiermee verjagen ze normaal de muggen) in mijn huisje en daar moest ik boven gestaan ondertussen werd ik mijn een ei ingesmeerd. Gek genoeg voelde ik mij een stuk beter erna en ik kon eindelijk eten, dat had ik nog niet kunnen doen. Ik dacht dat ik voor dit soort dingen toch echt eerst ver de jungle in moest duiken maar het kan dus ook gewoon in Bahia.

Aangezien Jimmie nu ook in Ecuador is heb ik al heel wat weekendjes met het door kunnen brengen. Ik ben hem van het vliegveld op gaan halen en heb hem voorgesteld aan het gastgezin (hij verblijft in het zelfde gastgezin als waar ik heb gewoont). Die dag zijn we samen naar de oude stad en de mariscal in Quito geweest. De dag erna naar papallacta, een plaatsje twee uurtje van Quito af. Hier zijn we naar de hot springs geweest. Heerlijk om zo midden in de bergen waar het best koud is (vooral als je 35 graden gewent bent) in een heel bad kunt springen.
Het weekend erna is Jimmie naar Bahia gekomen en heb ik hem daar een rondleidinkje gegeven en kennis laten maken met de mensen en kinderen van de communidad (het was het weekend met het feest op het voetbalveldje). En op zondag zijn we naar Canoa gegaan waar we lekker in de zee hebben gezwommen en uitgerust in een van de hangmatten.
Afgelopen weekend zijn we naar Otovalo geweest, waar we nog eventjes snel over de markt hebben gelopen en vervolgens rondom Lago San Pablo hebben gewandeld. Dwars door de kleine weitjes en akkertjes van de mensen en we zijn een hele hoop varkens tegengekomen. Op zondag zijn we nog naar de Cascaden de Peguche geweest wat ook heel erg mooi was. En vervolgens zijn we in Quito naar de bioscoop geweest wat nogal een noord-amerikaanse bedoeling was. De prijzen voor de film waren oke maar de prijzen voor het eten en drinken waar net zo noord-amerikaans als de bioscoop zelf. Gelukkig mocht je je eigen proviant mee naar binnen nemen.

Morgen gaat het dan eindelijk beginnen: het Lama-Aventura. Om 22:20 vertrekt mijn bus naar Quito waarvanuit ik samen met Jimmie via de bergen richting Peru trek. Onderweg nemen we natuurlijk een aantal stops omdat er hele hoop mooie dingen op de route liggen, maar in mijn volgende verslag zit ik hoogst waarschijnlijk al in Peru.

Het is wel weer eventjes heerlijk om de bergen in te trekken, eventjes niet meer zo warm. Maar ook niet meer zoveel beestjes, ik hoef niet meer onder een mosquitonet te slapen (dat word je naar twee maanden wel een beetje zat), niet meer te kijken of er geen sprinkhaan op mijn tandenborstel zit voordat ik hem in mijn mond stop, niet meer eerst de wc op slangen en grote spinnen (hiermee bedoel ik echt grote, bijvoorbeeld tarantula's) te inspecteren, geen nachtvlinders meer uit mijn haren de jagen en mijn schoenen niet meer heel erg goed uit te kloppen (niet dat ik hier vaak schoenen aan had, meestal slippers en soms zelfs blote voeten). Verder zag ik regelmatig een stuk ui, paprika of rijst met pootjes over de aanrecht lopen en krijgt een vlinder het voor mekaar om je de hele nacht wakker te houden.

Maar eerst nog eventjes afscheid nemen van Bahia, Bellavista en Serro Seco. Vanavond een feestje bouwen en morgen nog een heleboel fotos maken en inpakken natuurlijk.

Saludos Naomi

P.S. iedereen een vrolijk pasen en alle mensen die hem gaan lopen muchos suerte tijdens de Kennedymars!