Cotopaxi, Mitad del Mundo en Otovalo
Door: Noomy
Blijf op de hoogte en volg Naomi
31 Januari 2010 | Ecuador, Quito
Hola,
Vorige week zaterdag ben ik naar de Cotopaxi geweest een hele grote vulkaan 5800m niet heel ver weg van Quito. We vertrokken om acht uur bij de school met een privétransport(een jeep met een gids). Onderweg konden we de Cotopaxi al van veraf zien liggen, een grote witte berg, we zijn ook een paar keer gestopt om een paar foto's vanuit de verte te maken. In het park aangekomen zag ik de eerste lama. We zijn als eerste naar een museum geweest daarna naar het meer .. en daarna over een bergweg naar boven de vulkaan op. Op 4500m was er geen weg meer en kon de auto dus ook niet meer verder. Toen begon onze klim, het was inmiddels al behoorlijk koud dus met mutsen op en handschoenen aan begonnen we omhoog te lopen. Heel erg langzaam want er was te weinig zuurstof om hard te lopen. We waren nog geen tien minuten aan het lopen toen het begon te hagelen wat het een barre tocht maakte. Wel maakte de hagel het landschap heel erg mooi. Toen we om 4800meter aangekomen waren stond er een hutje waar we warme chocomel hebben gedronken. Eigenlijk zouden we nog verder omhoog gaan tot de sneeuwgrens maar onze gids vond dat vanwege het weer niet meer verantwoord. Dus zijn we maar weer afgedaald naar de auto, dat ging in tegenstelling tot de klim omhoog razend snel en er was ook een dun laagje sneeuw gevallen waardoor we toch in de sneeuw hadden gelopen.
En vorige week zondag zijn we naar Mitad del Mundo geweest (het midden van de wereld). Eerste naar het park met het monument, dit was heel gezellig omdat op zondag alle locals naar Mitad del Mundo gaan en er muziek is en mensen die traditioneel dansen. Vervolgens zijn we naar de echte evenaar gegaan (van de eerste is later met gps bewezen dat het niet klopte) die lag 240 meter verder. Hier was een museum waar we een rondleiding kregen en waar we proefjes gedaan hebben op de evenaar (of het allemaal klopte weet ik niet).
Ik heb inmiddels al wat van de Panamericana gezien (de snelweg die ergens in noord-amerika begint en doorloop tot in chili en argentinie). Het mag dan een snelweg zijn maar er is vanalles mogelijk. Mensen laten de hond uit naast de panamericana (ook als er geen vluchtstrook is) koeien staan half op de weg net als fruitkraampjes. Mijn leraar vond het ook heel raar om te horen dat je langs de Nederlandse autowegen niet kan/mag fietsen. De weg oversteken is ook niet ongewoon hier en niet alleen mensen steken hem over maar ook een trein. Toen we terug kwamen van de Cotopaxi moesten we stoppen omdat er een trein (die leek op een kleine bus) de weg overstak. Er waren geen slagbomen maar een paar mensen stonden met een vlaggetje op de weg en al het verkeer moest stoppen.
Afgelopen zaterdag ben ik met een paar vriendinnen van school naar Otovalo geweest. Na ongeveer drie uurtjes met het openbaar vervoer kwamen we in Otovalo aan en op zaterdag is er altijd een hele grote markt. Een gedeelte voor toeristen, waar je allemaal hele leuke tassen, kleren, armbandjes etc. Ook is er een gedeelte waar de lokale bevolking kleren en schoenen kan kopen, een gedeelte voor fruit, een gedeelte voor vlees (als ik geen vegetariër was werd ik het hier spontaan, er daar liggen hele varkens) en nog een klein gedeelte voor speelgoed en huishoudelijke spullen. Of te wel je kunt hier heel veel kopen en ook nog eens voor heel weinig geld (iedereen vertelde me van te voren dat ik moest afdingen maar soms was het zelfs daar te goedkoop voor).
Ik had heel veel willen kopen maar mijn tas heeft een beperkte inhoudsruimte dus ik heb me in moeten houden.
Verder ben ik vorige week nog eens naar de oude stad geweest om kerkjes en pleintjes te gaan bekijken. Ook zijn we in het huis van de president geweest we kregen een rondleiding van een gids, het was zogenaamd een cadeautje van de president, maar volgens mij is het gewoon pure promotie van hem. Overal waar we heen gingen leep een beveilingsmannetje achter ons aan (ik heb er wel 15 gezien) die me liet denken aan de policeacademy. En toen we naar binnen gingen moest onze tas door zo´n ding waar hij doorheen gaat als je hem het vliegtuig in wil nemen en wijzelf moesten door een metaaldetector. De gids wou heel graag met ons mee naar Otovalo maar we hebben gezegd dat we nog geen idee hadden hoelaat we zouden gaan en dat we geen ´ding´ hadden om mee bellen.
In Quito is een wijk (Guapolo) die niet op een stad lijkt maar op een klein bergdorpje het is heel erg schattig en het uitzicht is er heel mooi. Dat heb ik vorige week ook bezocht er liep maar een weg door het ´dorpje´ en dat was ook nog een eenrichtingsweg. We zijn er te voet heen gegaan en wouden met een taxi terug omdat het donker ging worden maar er reden geen taxi´s door dit ´dorpje´ (normaal hou je er gewoon eentje aan). Gelukkig waren de mensen zoals ze hier allemaal zijn erg behulpzaam en konden we uiteindelijk met iemand die al een taxi had gebeld meerijden.
En verder in Quito natuurlijk het salsa dansen, dat hoort er hier bij. Op dinsdagavond krijgen we op school les en op woensdagavond kun je gaan oefenen in een of andere club zonder naam (tenminste niemand weet de naam).
Ondanks dat het hier regentijd is regent het bijna nooit. En omdat ze de stroom uit het water halen is er te weinig stroom, waardoor ze bijna iedere dag een paar uur (gelukkig wel overdag) de stroom afsluiten. Waar ik woon heb je daar gelukkig geen last van omdat het vlakbij een ziekenhuis is en daar kunnen ze de stroom niet afsluiten maar op school valt wel vaker de stroom uit.
De mensen zijn al maanden om regen en wachten en vorig weekend dachten ze dat het eindelijk zou komen omdat het toen een paar dagen geregend had maar het is bij een paar dagen gebleven. Als het hier regent dan regent het wel ontzettend hard en meestal met onweer wat echt zo´n kabaal maakt dat het pijn doet aan je oren. Het weer slaat echt in 15minuten tijd om en het word dan zo mistig dat je bijna niks meer kan zien en het kabaal op straat van pratende, schreeuwende en lachende mensen houd opeens op. De regen is meestal na 20 minuten weer voorbij en dan staan alle straten blank.
Ik heb deze week en vorige week een andere leraar gekregen (het is normaal dat je na twee weken van leraar ruilt). Dus ik heb nu een lerares die Carina heet. Ik kan inmiddels wel met de mensen comuniceren, als ze geen hele lange verhalen vertellen en niet te snel praten kan ik het goed verstaan en terug praten wil ook al een beetje lukken alleen vervoeg ik de werkwoorden niet altijd goed en ik moet heel lang nadenken. Maar volgende week ga ik naar de kust en daar praten de mensen niet alleen met een ander accent maar ook nog eens heel erg snel, ¡help!
Ik heb dus nog heel wat Spaans te leren voor volgende week ik heb er wel heel veel zin in. Maar daar vertel ik later wel over.
Saludos Naomi
p.s. ik heb al 7 lama´s geteld
Vorige week zaterdag ben ik naar de Cotopaxi geweest een hele grote vulkaan 5800m niet heel ver weg van Quito. We vertrokken om acht uur bij de school met een privétransport(een jeep met een gids). Onderweg konden we de Cotopaxi al van veraf zien liggen, een grote witte berg, we zijn ook een paar keer gestopt om een paar foto's vanuit de verte te maken. In het park aangekomen zag ik de eerste lama. We zijn als eerste naar een museum geweest daarna naar het meer .. en daarna over een bergweg naar boven de vulkaan op. Op 4500m was er geen weg meer en kon de auto dus ook niet meer verder. Toen begon onze klim, het was inmiddels al behoorlijk koud dus met mutsen op en handschoenen aan begonnen we omhoog te lopen. Heel erg langzaam want er was te weinig zuurstof om hard te lopen. We waren nog geen tien minuten aan het lopen toen het begon te hagelen wat het een barre tocht maakte. Wel maakte de hagel het landschap heel erg mooi. Toen we om 4800meter aangekomen waren stond er een hutje waar we warme chocomel hebben gedronken. Eigenlijk zouden we nog verder omhoog gaan tot de sneeuwgrens maar onze gids vond dat vanwege het weer niet meer verantwoord. Dus zijn we maar weer afgedaald naar de auto, dat ging in tegenstelling tot de klim omhoog razend snel en er was ook een dun laagje sneeuw gevallen waardoor we toch in de sneeuw hadden gelopen.
En vorige week zondag zijn we naar Mitad del Mundo geweest (het midden van de wereld). Eerste naar het park met het monument, dit was heel gezellig omdat op zondag alle locals naar Mitad del Mundo gaan en er muziek is en mensen die traditioneel dansen. Vervolgens zijn we naar de echte evenaar gegaan (van de eerste is later met gps bewezen dat het niet klopte) die lag 240 meter verder. Hier was een museum waar we een rondleiding kregen en waar we proefjes gedaan hebben op de evenaar (of het allemaal klopte weet ik niet).
Ik heb inmiddels al wat van de Panamericana gezien (de snelweg die ergens in noord-amerika begint en doorloop tot in chili en argentinie). Het mag dan een snelweg zijn maar er is vanalles mogelijk. Mensen laten de hond uit naast de panamericana (ook als er geen vluchtstrook is) koeien staan half op de weg net als fruitkraampjes. Mijn leraar vond het ook heel raar om te horen dat je langs de Nederlandse autowegen niet kan/mag fietsen. De weg oversteken is ook niet ongewoon hier en niet alleen mensen steken hem over maar ook een trein. Toen we terug kwamen van de Cotopaxi moesten we stoppen omdat er een trein (die leek op een kleine bus) de weg overstak. Er waren geen slagbomen maar een paar mensen stonden met een vlaggetje op de weg en al het verkeer moest stoppen.
Afgelopen zaterdag ben ik met een paar vriendinnen van school naar Otovalo geweest. Na ongeveer drie uurtjes met het openbaar vervoer kwamen we in Otovalo aan en op zaterdag is er altijd een hele grote markt. Een gedeelte voor toeristen, waar je allemaal hele leuke tassen, kleren, armbandjes etc. Ook is er een gedeelte waar de lokale bevolking kleren en schoenen kan kopen, een gedeelte voor fruit, een gedeelte voor vlees (als ik geen vegetariër was werd ik het hier spontaan, er daar liggen hele varkens) en nog een klein gedeelte voor speelgoed en huishoudelijke spullen. Of te wel je kunt hier heel veel kopen en ook nog eens voor heel weinig geld (iedereen vertelde me van te voren dat ik moest afdingen maar soms was het zelfs daar te goedkoop voor).
Ik had heel veel willen kopen maar mijn tas heeft een beperkte inhoudsruimte dus ik heb me in moeten houden.
Verder ben ik vorige week nog eens naar de oude stad geweest om kerkjes en pleintjes te gaan bekijken. Ook zijn we in het huis van de president geweest we kregen een rondleiding van een gids, het was zogenaamd een cadeautje van de president, maar volgens mij is het gewoon pure promotie van hem. Overal waar we heen gingen leep een beveilingsmannetje achter ons aan (ik heb er wel 15 gezien) die me liet denken aan de policeacademy. En toen we naar binnen gingen moest onze tas door zo´n ding waar hij doorheen gaat als je hem het vliegtuig in wil nemen en wijzelf moesten door een metaaldetector. De gids wou heel graag met ons mee naar Otovalo maar we hebben gezegd dat we nog geen idee hadden hoelaat we zouden gaan en dat we geen ´ding´ hadden om mee bellen.
In Quito is een wijk (Guapolo) die niet op een stad lijkt maar op een klein bergdorpje het is heel erg schattig en het uitzicht is er heel mooi. Dat heb ik vorige week ook bezocht er liep maar een weg door het ´dorpje´ en dat was ook nog een eenrichtingsweg. We zijn er te voet heen gegaan en wouden met een taxi terug omdat het donker ging worden maar er reden geen taxi´s door dit ´dorpje´ (normaal hou je er gewoon eentje aan). Gelukkig waren de mensen zoals ze hier allemaal zijn erg behulpzaam en konden we uiteindelijk met iemand die al een taxi had gebeld meerijden.
En verder in Quito natuurlijk het salsa dansen, dat hoort er hier bij. Op dinsdagavond krijgen we op school les en op woensdagavond kun je gaan oefenen in een of andere club zonder naam (tenminste niemand weet de naam).
Ondanks dat het hier regentijd is regent het bijna nooit. En omdat ze de stroom uit het water halen is er te weinig stroom, waardoor ze bijna iedere dag een paar uur (gelukkig wel overdag) de stroom afsluiten. Waar ik woon heb je daar gelukkig geen last van omdat het vlakbij een ziekenhuis is en daar kunnen ze de stroom niet afsluiten maar op school valt wel vaker de stroom uit.
De mensen zijn al maanden om regen en wachten en vorig weekend dachten ze dat het eindelijk zou komen omdat het toen een paar dagen geregend had maar het is bij een paar dagen gebleven. Als het hier regent dan regent het wel ontzettend hard en meestal met onweer wat echt zo´n kabaal maakt dat het pijn doet aan je oren. Het weer slaat echt in 15minuten tijd om en het word dan zo mistig dat je bijna niks meer kan zien en het kabaal op straat van pratende, schreeuwende en lachende mensen houd opeens op. De regen is meestal na 20 minuten weer voorbij en dan staan alle straten blank.
Ik heb deze week en vorige week een andere leraar gekregen (het is normaal dat je na twee weken van leraar ruilt). Dus ik heb nu een lerares die Carina heet. Ik kan inmiddels wel met de mensen comuniceren, als ze geen hele lange verhalen vertellen en niet te snel praten kan ik het goed verstaan en terug praten wil ook al een beetje lukken alleen vervoeg ik de werkwoorden niet altijd goed en ik moet heel lang nadenken. Maar volgende week ga ik naar de kust en daar praten de mensen niet alleen met een ander accent maar ook nog eens heel erg snel, ¡help!
Ik heb dus nog heel wat Spaans te leren voor volgende week ik heb er wel heel veel zin in. Maar daar vertel ik later wel over.
Saludos Naomi
p.s. ik heb al 7 lama´s geteld
-
31 Januari 2010 - 18:15
Jimmie:
Super Naomi, doe maaks get met dao! Die 'snelwegen' haaj ich al ein en anger euver geleaze joa, haha, erg grappig. Ich ken echt neet wachten om auch Quito te kome ontdekken! Amuseer dich nog de letste weak!
xx Jimmie -
31 Januari 2010 - 18:33
Mam:
Hè Naomi, wat maak je toch veel mee. Geweldig!
Hoop dat je al die 'bagage' weer mee kunt nemen naar huis en er nog jaren van na kunt genieten.
Hier is het weer opnieuw wit van de sneeuw en behoorlijk koud. Ook wel mooi hoor! Liefs mam -
31 Januari 2010 - 18:33
Marian Reijnders:
Ha ha Naomi
Wat leuk wat jij allemaal meemaakt spannend,wat een andere wereld. heerlijk om jou verslagen te lezen wij genieten er met de hele fam.van.Succes met de spaanse les.
Geniet ervan tot het volgende verslag.
gr.marian -
31 Januari 2010 - 22:20
Jessie:
Ha Naomi,:) niet alleen midden in het leven staan, maar ook nog in het midden van de wereld uitkomen,lijkt me een unieke ervaring.Ik geniet van je belevenissen, pas goed op jezelf ;)x -
01 Februari 2010 - 07:52
Marleen:
Naomi
Wat goed dat je het spaans al kunt verstaan ! Het praten zal vanzelf steeds beter gaan,succes ermee en houdt ons op de hoogte. -
01 Februari 2010 - 13:36
Sjaak:
hai die naomi,
zeg nou zelf .....in welk land krijg je nu ´n cadeautje van de president?
Geweldig om te lezen wat je allemaal meemaakt. Geniet er van, enne...de volgende keer 'n verslagje innut spaans??
groetjes, sjaak -
02 Februari 2010 - 22:24
Peter:
Schityterend naomi wat je allemaal meemaakt. 't middelpunt van de wereld ken ik nog goed terug. Ja zo zie je maar het lukt niet altijd om het topje van de berg te bereiken, maar als beloning kreeg je wel de sneeuw die wij volgende week in Gaschurn gaan opzoeken. We zijn nu al benieuwd naar je volgende verslag vanaf het strand? Groet Peter -
02 Februari 2010 - 22:25
Peter:
Schityterend naomi wat je allemaal meemaakt. 't middelpunt van de wereld ken ik nog goed terug. Ja zo zie je maar het lukt niet altijd om het topje van de berg te bereiken, maar als beloning kreeg je wel de sneeuw die wij volgende week in Gaschurn gaan opzoeken. We zijn nu al benieuwd naar je volgende verslag vanaf het strand? Groet Peter -
03 Februari 2010 - 16:43
Pap:
Hoi Naomi het is een te mooi verhaal aan het worden,moet je later een boek werk van maken.
Wat fijn dat het zo te gek gaat daar bij die kleine mensen.als die spullen die je wil kopen eens opstuurd is dat geen oplosing op.Ga zo door.
Groetjes Pap -
04 Februari 2010 - 20:27
Nel En Mat:
Hoi Naomi,
We vinden het leuk om jou verhalen iedere keer weer te lezen,en wat goed dat je
het spaans zo snel leert.
Geniet van alles!
Groetjes van iedereen. -
10 Februari 2010 - 12:51
Marij En Rob:
Hey Naomi...wat geweldig allemaal.Geniet er maar lekker van en laat zeker een album maken heeft Patty ook laten doen van haar Spaanse avonturen!!!Hier barst zo de carnaval los maar zonder ons want we gaan een paar dagen weg.Heel veel succes met je Spaanse les tot gauw.Veel liefs Marij Rob Patty Robby en Jolanda.
