'Hello how are you'
Door: noomy
Blijf op de hoogte en volg Naomi
09 Juli 2008 | Swaziland, Lobamba
De reis ernaar toe...
Eindelijk zat ik dan in het vliegtuig om naar Swaziland te gaan!! Het vliegtuig had anderhalf uur vertraging omdat het vanwege storm in londen en storm in amsterdam niet op kon stijgen. In deze tijd begon ik het pas echt spannend te vinden. Wat nou als er iets fout gegaan was tijdens het boeken en ik aan zou komen in Swaziland en er niemand mij op kwam halen. Ik begon te twijfelen of ik het wel echt moest doen. Maar toen het vliegtuig eindelijk opsteeg en het boven de wolken kwam, waar de zon scheen, wist ik dat alles goed zou komen.
In London had ik weer anderhalf uur vertraging, dit voor mij om onbekende redenen, hierdoor miste ik in Johannesburg de vlugt naar Manzini. Dus ik belde het nummer wat ik moest bellen als ik te laat was en dus later van het vliegveld opgehaald zou moeten worden. Ik wist alleen niet wie of wat ik precies belde, alleen dat ik dat nummer moest bellen. Ik wist dus ook niet wat ik precies moest vertellen. De mevrouw die oppakte begreep mij in eerste instantie niet. Ze wou mij helpen maar ze wist niet hoe en raakte daardoor een beetje in paniek ''I don't understand you' riep ze verdurend. 'Hoe moest ik haar nu uitleggen wat ik bedoelde?" Toen ik uiteindelijk mijn achternaam spelde werd ze opeens een stuk vrolijker want ze wist gelukkig wie ik was en daarna was alles snel geregeld.
�Hello how are you�
Jaaa dat word je in Swaziland 188keer per dag gevraagd. Het was dan ook het eerste wat ik hoorde toen ik in Manzini aankwam (hier ligt het vliegveld van Swaziland).
In Manzini aangekomen (waar ik iets te vroeg was omdat ik de verkeerde tijd door had gegeven) trof ik in de aankomst hal van zo'n 15 vierkante meter dertig zingende mensen die heel erg blij waren omdat iemand ergens van was terug gekomen. Een half uurtje later kwam Moza (een jongen die werkte voor Millwane een ander park in Swaziland) mij ophalen we gingen door de uitgang naar buiten omdat de zingende groep mensen de uitgang blokkeerde.
Hij bracht me naar Millwane waar ik voor onbepaalde tijd verbleef, onderweg gingen we nog langs een fruitmarkt wat geweldig was om te zien. Allemaal lachende negerinnen achter bergen sinasappelen.
Ik mocht in een onzettend schattig huisje slapen. S'avonds ging ik in een restaurantje zo'n twintig meter verder wat eten, het was heel erg lekker en de mensen waren er heel erg lief (overal trouwens). Toen ik S'morgens weer in het zelfde restaurantje ging eten zag ik dat er een heel erg mooi meertje langs het restaurant was, in het meertje zat een crocodil en aan de kant stond een nijlpaard met haar jong. Ik heb nog nooit zo lang ontbeten.
Die dag nog werd ik door Kerry de eigenares van Mhkaya opgehaald. We gingen niet meteen door naar Mhkaya maar eerst naar Hlane omdat we daar een paar dagen werk hadden, onderweg van Millwane naar Hlane haalde we nog Kerry's twee kinderen Jamie Lee en Josie op.
Eindelijk zat ik dan in het vliegtuig om naar Swaziland te gaan!! Het vliegtuig had anderhalf uur vertraging omdat het vanwege storm in londen en storm in amsterdam niet op kon stijgen. In deze tijd begon ik het pas echt spannend te vinden. Wat nou als er iets fout gegaan was tijdens het boeken en ik aan zou komen in Swaziland en er niemand mij op kwam halen. Ik begon te twijfelen of ik het wel echt moest doen. Maar toen het vliegtuig eindelijk opsteeg en het boven de wolken kwam, waar de zon scheen, wist ik dat alles goed zou komen.
In London had ik weer anderhalf uur vertraging, dit voor mij om onbekende redenen, hierdoor miste ik in Johannesburg de vlugt naar Manzini. Dus ik belde het nummer wat ik moest bellen als ik te laat was en dus later van het vliegveld opgehaald zou moeten worden. Ik wist alleen niet wie of wat ik precies belde, alleen dat ik dat nummer moest bellen. Ik wist dus ook niet wat ik precies moest vertellen. De mevrouw die oppakte begreep mij in eerste instantie niet. Ze wou mij helpen maar ze wist niet hoe en raakte daardoor een beetje in paniek ''I don't understand you' riep ze verdurend. 'Hoe moest ik haar nu uitleggen wat ik bedoelde?" Toen ik uiteindelijk mijn achternaam spelde werd ze opeens een stuk vrolijker want ze wist gelukkig wie ik was en daarna was alles snel geregeld.
�Hello how are you�
Jaaa dat word je in Swaziland 188keer per dag gevraagd. Het was dan ook het eerste wat ik hoorde toen ik in Manzini aankwam (hier ligt het vliegveld van Swaziland).
In Manzini aangekomen (waar ik iets te vroeg was omdat ik de verkeerde tijd door had gegeven) trof ik in de aankomst hal van zo'n 15 vierkante meter dertig zingende mensen die heel erg blij waren omdat iemand ergens van was terug gekomen. Een half uurtje later kwam Moza (een jongen die werkte voor Millwane een ander park in Swaziland) mij ophalen we gingen door de uitgang naar buiten omdat de zingende groep mensen de uitgang blokkeerde.
Hij bracht me naar Millwane waar ik voor onbepaalde tijd verbleef, onderweg gingen we nog langs een fruitmarkt wat geweldig was om te zien. Allemaal lachende negerinnen achter bergen sinasappelen.
Ik mocht in een onzettend schattig huisje slapen. S'avonds ging ik in een restaurantje zo'n twintig meter verder wat eten, het was heel erg lekker en de mensen waren er heel erg lief (overal trouwens). Toen ik S'morgens weer in het zelfde restaurantje ging eten zag ik dat er een heel erg mooi meertje langs het restaurant was, in het meertje zat een crocodil en aan de kant stond een nijlpaard met haar jong. Ik heb nog nooit zo lang ontbeten.
Die dag nog werd ik door Kerry de eigenares van Mhkaya opgehaald. We gingen niet meteen door naar Mhkaya maar eerst naar Hlane omdat we daar een paar dagen werk hadden, onderweg van Millwane naar Hlane haalde we nog Kerry's twee kinderen Jamie Lee en Josie op.
