Piedra Aventuras

Dit verslag is erg lang geworden omdat we de afgelopen twee weken rondom Cusco een heleboel Inca, Wari en Reuzen ruines hebben bezocht, die allemaal het vertellen waard zijn.

Cusco
Maar eerst Cusco zelf; Het is een mooie plaats waarvan het centrum gebouwd is op de oude Inca-stenen en voordat de Spanjaarden het allemaal kapot kwamen stampen was het de hoofdstad van de Inca's. Cusco ligt in de Heilige Vallei, Sacred Valley, Valle Sagrado of Urubamba Vallei. Het is een prachtige vallei met mooie groene bergen en verderop erg steile en onbereikbare pieken met soms een gletsjer er bovenop en natuurlijk de woeste Urubamba rivier. Tegenwoordig is Cusco een uber-toeristische plaats en zijn de prijzen hier ook een stuk duurder dan in de rest van Peru.

Gelukkig hebben we wel met een beetje zoeken een hostel gevonden op een dikke honderd meter van Plaza de Armas voor dezelfde prijs als de hostels in de Central Highlands. En we wisten ook al vrij snel waar je in Cusco gewoon voor tachtig eurocent kunt eten. Wel hebben we hier een paar keer een beetje meer uitgegeven om gezellig en lekker te eten.

Boleto Turistico
Na eventjes ingeburgerd te zijn in Cusco en gewend te raken om allemaal westerlingen, gringohunters en afzetters om ons heen te hebben zijn we het boleto turistico gaan kopen. Met dit ticket kun je naar vijf museums in Cusco en tien Inca sites in de vallei rondom Cusco gaan. Klinkt allemaal heel mooi, maar omdat het Cusco is word je natuurlijk flink afgezet (voor Peruaanse begrippen dan) en betaal je hiervoor 130sol (ong. 37euro) terwijl we in de Central Highlands 3sol entree betaalde voor Wari of Kotosh. Aangezien je de sites niet zonder het boleto kunt bezoeken ben je gedwongen om het te kopen als iets wil bezoeken in of rondom Cusco.
Bij het boleto turistico zaten gelukkig wel een aantal hele mooie en indrukwekkende sites bij die niet hadden willen missen. De bouwwerken bestonden vaak uit allemaal gigantische stenen puzzels die perfect in elkaar pasten. Sommige sites bestonden uit verschillende steilen, die soms zelfs in een muur te zien waren. Grote rechthoekige stenen die netjes op elkaar waren gestapeld. Grote stenen met rare vormen die in een willekeurig patroon naadloos in elkaar pasten. Allemaal kleine stenen die (veel primitiever) op mekaar gegooit waren. De museums van het boleto stelde echter geen klap voor: twee waren een galerie van een paar kleine zalen waar schilderijen hingen die je ook bij de tandarts ziet, eentje was een standbeeld die je zonder ticket ook kon zien. En de andere zijn we niet eens meer naar gaan kijken, zonde van de tijd.


De sites,

De eerste site die we bezocht hebben was de Ruine van Chincheros. Het complex zelf was al gigantisch en dan nog te bedenken dat het dorp eromheen er eigenlijk bij hoorde.In het dorp hadden de mensen met adobe (soort van klei-blokken) op de oude Incastenen gebouwd.

De dag erna zijn we naar Saqsayhuaman geweest, het indrukwekkendste complex van de boleto. Dit complex is niet door de Inca’s gebouw (wat niet iedereen wil geloven) maar door de reuzen. De stenen passen nog beter in elkaar dan bij de andere Inca-ruines, ze zijn naadloos op elkaar gemaakt. Zelfs water kan hier niet doorheen. Ook zijn deze stenen vele male groter dan de Inca-stenen ze wegen wel 140 ton. Dit zegt niks over de kwaliteit van de Inca's, die ook ontzettend goed is. Maar wat hier gebouw is, is bijna onmogelijk. Wij zouden het zelf niet kunnen nabouwen.
Dezelfde dag zijn we nog naar nog drie vlakbij liggende ruines gaan kijken, namelijk; Qenqo, Tambomachay en Puca Pucara.

De dag na Saqsayhuaman zijn we naar de Ruine van Ollantaytambo geweest, eerst zagen we gigantische terassen waar langs we de trap omhoog moesten klimmen en toen we boven kwamen zagen we een puzzel die nog in elkaar gestapeld moest worden. Erg raar bewerkte stenen lagen overal verspreid en het zag eruit als een soort kunstwerk.

De derde verkendag zijn we naar de ruines van Pisac geweest. Deze ruine lag weer eens boven op een berg, je gaat je echt afvragen waarom ze alles zo hoog op de berg bouwen. Gelukkig was het een leuke wandeling omhoog. Bovenaan troffen we een ronde tempel om een grote heilige steen aan, met daarom heen een stuk of tien andere maar dan vierkante tempels aan. Een stukje verderop lag een klein Inca-dorpje.

Daags later zijn we naar Moray gegaan. Omdat de bus niet langs Moray ging wouden we dit stuk gaan lopen, maar een aardige man bracht ons en nog twee Peruaanse toeristen tot bijna op de site. De site bestond uit een heleboel terassen die als een kunstwerk in het dal lagen. Ze hadden allemaal rare ronden vormen en het leek wel alsof er een ufo geland was.Waarschijnlijk is dit complex een experimenteel landbouwproject geweest, ieder terras zou zijn eigen microklimaat hebben. Hieraan en ook in Tipon (zie; hieronder) is wel te zien dat de Inca’s landbouwmeesters waren en alles van land, terrassen en irrigatiesystemen afwisten.

De laatste boleto-dag zijn we naar Tipon geweest. Dit was ook een complex met allemaal terassen maar het mooie hiervan was het goed ontwikkelde irrigatiesysteem. Er liepen allemaal smalle kanaaltjes over de terrassen , het water verliet de terassen dan weer door een waterval en kwam zo op de volgende teras terecht. Je kon goed zien dat de Inca’s dit water goed hadden kunnen controleren in tijden van hevige of juist geen regenval. De zelfde dag nog zijn we naar Pikillacta geweest, deze was omdat hij niet door de Inca's was gebouwd maar door de Wari, niet erg druk bezocht. Wat natuurlijk onterecht is. De ruine bestond uit een stad met daarom heen twee grote en stevige muren, niet naar binnen te komen dus.

Machu Picchu

Hierna werd het natuurlijk tijd dat we naar Machu Picchu zouden gaan, de Lost City (alhoewel hier nu dagelijks 2000 tot 2500 mensen rondlopen). Volgens velen bronnen kan dit maar op twee manieren met de trein of de Incatrail lopen. De Incatrail, die wel heel mooi blijkt te zijn, hadden we ver vantevoren moeten boeken, dat hadden we niet gedaan omdat we gemakkelijk veel vertraging op hadden kunnen lopen tijdens de bootreis of in de Central Highlands. De trein, is mooi maar komt meestal op het drukste moment van de dag aan. En aangezien wij een puzzel van oude Inca-stenen wouden zien en geen puzzel van mensen was dit niet wat we zochten. Ook zijn deze twee opties erg duur, zo had de Incatrail ons minimaal 350 euros armer gemaakt en de trein op een dag minimaal 80 euro (exclusief veel te duren entree-ticket).
Maar we zouden geen diehard, budget-backpackers zijn als we niet op zoek waren gegaan naar een goedkopere manier. En dat is ook gelukt voor minder als 17 euro zijn we bij Machu Picchu terecht gekomen en het was zeker niet zomer een route. Op zaterdagmorgen begon onze tocht, we pakten dus bus richting Quillabamba. Deze ging eerst hoog de bergen in (4600m) en we zagen allemaal besneeuwde pieken en nog een heleboel andere indrukwekkende bergen om ons heen. Vervolgens dook deze bus weer omlaag, maar liefst 3000meter en kwam hierdoor in een jungle-achtig gebied waar wij in Santa Maria uitstappen. Deze busrit was misschien wel de mooiste die we tot nu toe mee hebben gemaakt en dit keer een fatsoenlijke weg, dus niet zo eng. In Santa Maria pakten we een colectivo naar Santa Theresa waar we overnacht hebben.
De volgende morgen begon onze'eigen' incatrail.Eerst moesten we de rivier oversteken, dit gebeurde met een soort van kabelbaan (een bakje aan wat aan een touw hing) en door aan een touw te trekken kwam je aan de overkant. Daarna liepen we stroomopwaarts langs de Urubamba rivier die hier erg woest en mooi is richting een electriciteitscentrale.
De omgeving was prachting; het was net een sprookje langs de woeste Urubamba-rivier, met grote en kleine watervallen. Door de jungle, maar toch tussen gigantische bergen die net als de begroeiing erg divers waren. Besneeuwde toppen, kale en met palmbomen begroeide bergen waren overal om ons heen te zien. Na drie uur lopen kwamen we bij de electriciteitscentrale aan waar we langs het spoor en veel steiler geworden bergen verder liepen. Toen waren we al bijna bij Machu Picchu wat we nog niet wisten. Sterker nog op de terugweg (omdat we toen wisten waar we moesten kijken) zagen we het zo liggen vanuit de electriciteitscentrale. Maar omdat de berg te stijl was om tegenaan te lopen moesten nog ruim twee uur lopen. Tijdens onze hike kwamen we maar weinig mensen tegen, wat het nog een mooier en specialer avontuur maakte. En toen zagen we dan opeens hoog op de berg de Machu Picchu liggen, helaas werd dit moment nog voordat we hadden kunnen juichen verpest door een kudde comfort toeristen met veel te dikke camera’s, die naar een waterval verderop gingen kijken. Omdat we graag s’morgens vroeg naar Machu Picchu wouden gaan liepen we Machu Picchu voorbij, door naar Aguas Calientes. Een dorpje van 2000 inwoners wat vlakbij Machu Picchu aan de Urubamba-rivier ligt, het heeft een hoop hostels, restaurantjes en barretjes. En de naam zegt het al (Aguas Calientes betekent warm water) warm waterbronnen aan de rand van het dorpje. Het zou allemaal heel mooi en gezellig kunnen zijn maar niets is minder waar. Ze hebben er helaas een veel te dure, maar goedkoop uitziende lelijke kermis van gemaakt, vol met neonverlichting en half of te snel afgemaakte gebouwen. Gelukkig hoefden we hier niet lang te blijven.

De volgende morgen om vijf uur begonnen we in het donker onze wandeling naar Machu Picchu, eerst 20 minuten over de weg en in het uur erna moest er ongeveer 300 meter gestegen worden. Een behoorlijke klim zo vroeg in de morgen. Toen het net ligt was kwamen we eindelijk helemaal bezweet aan. We zagen een grote horde mensen voor de ingang staan, die allemaal 7 dollar teveel hadden betaald om in twintig minuten met de bus naar boven te gaan. Het eerste wat de securitie-man bij de ingang kon zeggen was ‘that is not allowed’. Hij had het over een zak broodjes (wat ons ontbijt ging worden), die je normaal zonder problemen in iedere site mee naar binnen kon nemen. Nadat ik in drie talen boos op die man was geworden mocht ik ze toch mee nemen. Daarna snel Machu Picchu in waar tijdens het genieten van ons broodje (wat we eigenlijk niet op mochten eten) de zon op zagen komen en de mist opeens heel erg snel weg zagen trekken. Een prachtig gezicht.
Machu Picchu zelf is een erg grote stad (voor die tijd) wat ook weer gebouwd is in verschillende steilen. Het vooral vet omdat hij zo onbereikbaar hoog op die steile berg ligt, het is haast onmogelijk om er te komen. Aan de linkerkant ligt het religieuse gedeelte wat veel beter en mooier uitgewerkt is dan de rechterkant waar de mensen woonden. In het religieuse gedeelte liggen meerder tempels zoals de tempel van de drie ramen, de tempel van de zon en de Intihuatana waar een soort van zonwijzer bij ligt. Aan de rechterkant ligt ook een tempel, dat is de tempel van de Condor. Deze is op een hele mafe maar indrukwekkende manier op, in en tegen een rots aangebouwd. Verder word het complex omgeven door vele terassen en natuurlijk de Wayna Picchu. Wayna Picchu is de grote en steile berg die achter de stad te zien is. het mooie is dat op deze berg tot bijna bovenaan terrassen zijn gebouwd, je vraagt je af wie klimt nou die berg op om het land te bewerken en helemaal wie gaat daar nou terassen uithakken. Alles bijmekaar is dit een prachtig gezicht en vooral op de vroege morgen, als het nog iets minder druk is en er een dunne mistlaag over de stad hangt, die wanneer het zonnetje zicht laat zien snel verdwijnt. Machu Picchu was geweldig alleen jammer van die kermis eromheen.

Nadat we ongeveer uurtjes op Machu Picchu hadden rond gelopen begonnen we weer aan onze wandeling terug langs het spoor naar de powerplant en vervolgens nog een half uurtje lopen en daarna konden we een colectivo naar Santa Theresa pakken. Dit hadden we ook kunnen lopen maar we waren behoorlijk gebroken naar als ons geklauter om bij Machu Picchu te komen. In Santa Theresa pakten we weer een colectivo naar Santa Maria, waar we overnacht hebben. En de dag erna keerden we weer met de bus terug naar Cusco waar gelukkig nog een plekje vrij was in hetzelfde hostel.

Als we Cusco morgen verlaten gaan we naar Puno wat aan de Peruaanse kant aan het Titicacameer ligt, vervolgens gaan we in Copacabana de Boliviaanse kant van het Titicacameer bezoeken. En daarna nog een aantal te gekke plaatsen in Bolivia, maar daarna zullen we weer terugkeren naar Peru, want we hebben hier nog niet alles gezien wat we wilden zien.
Wel zullen we in tegenstelling tot jullie de winterjassen aan en de mutsen op moeten want in Bolivia ligt bijna alles (behalve de jungle) heel hoog en Juni is hier een van de koudste maanden.

Dus allemaal een warme tijd wij gaan de kou op zoeken!

Groetjes Naomi