Aventuras entra la oeste salvage
Door: Noomy
Blijf op de hoogte en volg Naomi
21 Mei 2010 | Peru, Cusco
Anderhalve week geleden zijn wij aan onze tocht begonnen door het wilde westen van Peru, oftewel de Central Highlands.
Hey kijk Gringo's
Dat hoorde je de mensen hier verbaasd zeggen als ze je zien lopen en ze beginnen soms al van veraf naar je te zwaaien. In dit gebied komen duidelijk vrijwel geen touristen en de mensen hier halen alles voor je uit de kast. We hadden allebei het gevoel dat we beroemd waren. Sommige mensen keken een beetje raar maar de meeste vonden het een hele eer dat wij hun stad of dorp kwamen bezoeken en kwamen kijken hoe zij leven. Ze vragen vaak waar we vandaan komen maar als we dan zeggen 'Holanda' hebben ze meestal geen idee waar dat ergens ligt.
De eerste busreis van Pucallpa naar Huanuco was een ramp, we dachten dat we al wat gewend waren, maar dat bleek tegen te vallen. De rit duurde ongeveer 11uur en het was ontzettend eng. De weg liep langs een rivier en die trad zo te zien regelmatig buiten zijn oevers want hij had gigantische grote stukken weg weggespoeld. De bus paste maar net op het stukje wat nog over was en natuurlijk gaan ze daarvoor hier niet langzamer rijden. Ookal was het langs een steile afgrond van enkele meters en was het wegdek wat overgebleven was een grote hobbel. We
vonden het dan ook niet heel gek dat we een lekke band kregen. We wouden deze rit het liefst in het licht doen omdat het snachts gevaarlijk kon zijn omdat het een gebied is waar veel coca word verbouwt. Omdat ons weer eens een andere tijdsduur was verteld door meerdere bronnen, de bus twee keer door de politie moest worden gecontroleerd, we panne hadden en de eerste bus niet vertrok is dit niet gelukt. Gelukkig kwam er wel een soort van politieagent van twee meter met een bijna net zo lang geweer de bus in, voor onze veiligheid. Hier schrokken we eerst wel van want we hadden alleen het geweer gezien en niet dat hij van de politie was.
Ons eerste plaatsje in de Central Highlands was Huanuco, een gezellig en levendig plaatsje. Vanuit hier zijn we naar de Tempel van Kotosh gegaan. Deze tempel is ongeveer 2200 voor christus en is bedoeld om in te trouwen. Hij word ook wel de tempel van de gekruiste handen genoemd omdat er twee reliefs in de muren zitten van gekruiste handen, een van de man en een van de vrouw.
Na Huanuco zijn we naar Tarma gegaan op de weg ernaar toe kwamen we langs het mijnwerkersplaatsje Cerro de pasco,een zeer eigenaardig plaatsje. Het is ontzettend lelijk ligt op 4338 meter hoogte en is dus ontzettend koud en er is dus weinig zuurstof. Toch heeft het wel wat en het was leuk omgezien te hebben maar niet voor lange tijd, we hebben het dan ook bij een broodje en een wannabe pannekoek eten gelaten.
Op de hoogvlaktes die tussen Cerro de Pasco en Tarma lagen liepen ontelbaar veel Lama's en alpaca's rond. Ik hierdoor ook maar opgehouden met ze te tellen.
Het stadje Tarma vonden we allebei helemaal te gek, dat kwam vooral door het hartelijke ontvangst wat we hier kregen. Maar ook omdat het gewoon een mooi, gezellig en historisch plaatsje was.
Vanuit Tarma zijn we een de grot van Guagape geweest. Waar we samen met een peruaans gezin en een gids 300 meter de grot ingegaan zijn. We moesten behoorlijk klimmen en het was best spannend omdat alleen de gids een lamp bij zich had waardoor je niet precies zag waar je je voeten neer zette. De grot zat vol met stalagtieten en enkele stalagmieten en verschillende soorten steen en verder stroomde er een koud riviertje door de grot.
Op de terugweg zijn we nog bij een klein dorpje genaamd Acobamba aangegaan waar de hele maand mei feest was op het kerkplein. En wij moesten verplicht meedansen met de mensen hier en ook hier vonden ze het weer ontzettend leuk en interresant dat we erbij waren.
Nadat we afscheid hadden genomen van Tarma hebben zijn we naar het grote Huancayo gegaan. En dat was nogal een schok voor ons. Een paar uurtjes eerder stonden we nog op een traditioneel feest te dansen en nu stonden we op gigantisch plaza de armas met daaromheen gigantische straten en allemaal grote winkels met neon-verlichting. Maar na wat langer Huancayo te zijn geweest hebben we vooral rondom de markt gezien dat ook deze stad weer een traditionele central highlands stad is maar dan met een westers centrum.
Vanuit Huancayo zijn we nog naar Huancavelica gegaan, dit wilden we eigenlijk met de trein doen maar die reed niet omdat er een grote berg zand op de rails lag, die er waarschijnlijk nog steeds ligt. Het was een merkwaardig stadje wat aanvoelde als een dorpje, maar vooral mooi met vele kleine kerkjes en pleintjes.
Verder zijn we hier naar Torre Torre gegaan wat net buiten de stad ligt. Gigantische op stalagmieten lijkende rotsformaties die als een bos tegen de berg aan lagen.
De volgende en laatste plaats was Ayacucho een mooi onderhouden stadje met tal van op kasteel lijkende kerkjes. De stad had veel kunstenaarswijkjes waar allemaal artesaniers te koop waren. Ik heb hier ook maar een extra tas aangeschaft voor alle souvenirs.
Om nog wat meer van het dagelijkse leven hier mee te krijgen zijn we hier allebei voor 5sol (€1,39) naar de kapper geweest. Ze zijn hier wel een stukje sneller klaar en ik heb Jimmie nog een heel klein beetje moeten bij knippen, maar voor die prijs.
Vanuit Ayacucho zijn we naar Wari geweest een ruine van de Wari cultuur die nu bewoond word door reuzachtige sprinkhanen. En daarna naar het kunstenaarsdorpje Quinua. Met een beetje fantasie maak je hier zo Guinea Pig van dus vond Jimmie dit ook wel een mooie locaties om het de delicatesse van Peru uit te proberen namelijk 'cuy' (gebakken cavia).
En toen moesten we nog van Ayacucho naar Cuzco een busrit waar we uiteindelijk bijna vierentwintig uur over gedaan hebben. Het eerste stuk overdag was het ergste; we hadden een buschauffeur die nogal hard reed en ook nog eens graag op het randje van de afgrond ging rijden die behoorlijk diep was. We zijn op de het stuk een keer of vijf moeten stoppen voor wegwerkzaamheden, dit duurde dan tussen de vijf minuten en een heel uur.
Gelukkig zijn de andere wegen op onze route een stuk beter, als onze reisboeken het goed hebben.
Groetjes uit Cuzco,
Naomi
-
22 Mei 2010 - 08:59
Mam:
Ha Naomi & Jimmie,
Wat een belevenissen weer.
Kunnen jullie niet zelf een autootje huren daar?
Leuke dame waar je mee aan het dansen bent!
Veel plezier, kijk goed uit. Nog 62 daagjes
Liefs mam & Wout
-
22 Mei 2010 - 14:57
Mam:
Ha Naomi & Jimmie
Heb net even gegoogled
naar wat de titel van jouw verslag betekent;
Aventura entra la oeste
salvage = avonturen voert
de westerse wild....
Groetjes mam & Wout -
22 Mei 2010 - 15:47
Noomy:
Nea, mam det betekent gewuun avonturen in het wilde westen.
xxx -
23 Mei 2010 - 18:05
Friepske:
Hey blanke amerikaan xD
(sorry voor de belediging nogmaals te geven :P)
Foto's zijn echt leuk om te zien! :D geniet ervan en good luck met de busreizen.. (aub wel heelhuids terug komen hè ;) )
Xje Rik en Lian -
24 Mei 2010 - 16:23
Pap:
Ha Naomi
Dat wat Jimmie op de foto
eet is dat sprinkhaan?
Nog een hele leuke tijd daar
Gr Pap -
25 Mei 2010 - 20:01
Marleen:
Naomi en Jimmie,
Wat een ongelooflijke mooie natuur, heel bijzonder dat jullie op plaatsen komen waar "blanken " een bezienswaardigheid is.
Geniet er maar van!
groetjes -
28 Mei 2010 - 20:21
Jessie:
Ha Naomi, ben altijd blij om, vooral over jullie busreizen achteraf te lezen, want dit waren toch vaak dodemansritten. Maar jullie avonturen en fotoos zijn super,om te lezen en te zien, blijf genieten en goed op elkaar passen lieve groetjes uit thorn ;)
