Las Aventuras Ultimas

Ja, dit zijn al weer de laatste avonturen van Jimmie en Naomi aan de overkant van de oceaan. Overmorgen zijn de zes en een halve maand (en voor jimmie vier en een halve maand) om en stappen we in het vliegtuig naar Amsterdam. We hebben er erg van genoten en nog meer gezien dan we van te voren gedacht hadden. Voor de mensen die moeten afkicken van onze verslagen komt er overmorgen nog een bonusverslag.

Maar het laatste stukje over het toeristische 'zuidelijke rondje' moet natuurlijk ook verteld worden;

Na Arequipa kwam onze allerlaatste lange busrit (10 uur), deze was vooral naast de kust erg mooi. De bergen begonnen al meteen na het strand en de weg was uit een steile rotswand gehakt. Ook weer een mooie busrit, met helaas weer een suicidale buschauffeur die het voor mekaar kreeg een berg zand aan te rijden.

Rare tekeningen in de woestijn,

De bus bracht ons naar Nazca, een stukje landinwaarts. Een plaatsje wat opzich zelf helemaal niks heeft, maar een mysterieuze omgeving heeft. Namelijk de Nazcalijnen. Dit zijn gigantische lijnen die 1500 tot 2000 jaar geleden in het zand zijn gekrast. En dankzij het klimaat wat bijna niet veranderd is, goed bewaard zijn gebleven. Het zijn meestal gigantische dierfiguren die er heel mooi uitzien, maar alleen vanuit de lucht echt goed te zien zijn. Uiteraard is hier weer een attractie van gemaakt. Zo is er een dertigmeter hoge Mirador (uitkijkpunt) en kun je met kleine vliegtuigjes over de lijnen vliegen.
We zijn naar het vliegveldje gegaan waar we een last-minute (halfuurtje later) over de lijnen boekten. Het vliegtuigje waarin wij, twee andere passagiers en twee piloten zaten vloog twee keer over alle figuren een keer rechts en een keer links om zodat we alles goed konden zien. Na alle indrukwekkende figuren gezien te hebben keerden we, een beetje misselijk van al die bochten (want dat merk je goed in zo'n klein vliegtuigje), weer terug naar het vliegveldje.

Een klein paradijsje,

Na Nazca ging onze reis naar Ica, ook weer zo'n stad die opzich zelf niet boeiend is. Maar een paar kilometer van de stad af, ligt in de woestijn de kleine oase Huacachina, met een paar honderd inwoners. Hier hebben we een dagje relax aan het meertje gezeten en van het uitzicht genoten. Een heleboel palmbomen en restaurantjes rondom een meertje omgeven door hoge woestijnbergen en een lekker warm temperatuurtje.
Toen het rond een uur of vier wat begon af te koelen zijn we met een dune-buggy rond gaan crossen. Dit ging behoorlijk hard en je wist nooit welke kant de chauffeur op gaat (meestal de kant op waarvan we dachten dat het niet ging). Onderweg stopten we soms om van de steile bergen af te sleeën.

Inimini vissersdorpje, dolfijnen, schattige zeehondjes, grappige pinguins en een heleboel vogels.

Na Ica kwam een nog minder interesante stad, namelijk Pisco. Maar ook hier was de omgeving gelukkig wel boeiend. De middag dat we er aankwamen zijn we naar het reservaat Paracas gegaan, wat op een schiereiland ligt. Na wat gewandeld en getaxied te hebben kwamen we in een visserdorpje aan, waar de pelikanen huisdieren waren. Het was eigenlijk geeneens een dorp te noemen. Het bestond uit drie restaurantjes, een parkeerplaatsje en een haven voor de vissers. Verder waren hier niet eens huizen, de mensen gingen na het werken of eten met touringcars, lijnbusjes, collectivos of taxies naar een ander dorp waar ze woonden. Een zeer apart plaatsje dus, en het met het haventje met alle kleine vissersbootjes zag het er heel schattig uit. Vanuit het dorpje hebben we nog een kleine wandeling gemaakt en toen vonden we een wel heel mooi verlaten strandje.

De volgende morgen gingen we met een tourboot naar de Balletas eilanden, ookwel poor-man Galapagos eilanden. We waren pas tien minuten onderweg toen we een heleboel dolfijnen zagen, die vlak langs onze boot afzwommen. Na een half uurtje bereikten we de eilanden die ondanks dat ze erg klein waren bewoond werden door een paar duizend vogels. Maar niet alleen door vogels ook wonen er pinguins en zeehonden op het eiland. De zeehonden lagen allemaal voor pampus op de rotsen of zaten braaf voor al die foto-makende mensen te poseren.

Metropool Lima

Na Pisco zijn we naar onze laatste bestemming gereisd, namelijk Lima. De hoofdstad van Peru, waar inmiddels bijna 10 miljoen mensen wonen. Het is ook goed te zien dat het een grote stad is, achtbaansrotondes en zesbaanswegen die overkruisd worden door weer andere brede wegen. Vanmorgen hebben we de bus gepakt en meer dan een uur later waren we eindelijk op onze bestemming aan de andere kant van de stad. Aan Plaza de Armas, in Lima ookwel Plaza Mayor genoemd, is ook goed te zien dat het de hoofdstad is, door de belangrijke gebouwen zoals Palacio de Gobierno eromheen.
Lima heeft meerdere centrums waaronder het nieuwere Miraflores en het historische Lima Central. Ons hostel ligt in Lima Central, weer lekker vlak bij Plaza de Armas. Vandaag zijn we naar Miraflores geweest om nog wat souvenirs te scoren. En eigenlijk ook om naar het strand te gaan maar door de constante smoglaag die over Lima hangt kan het zonnetje de stad niet bereiken en is het niet echt warm hier.

We hadden eigenlijk gedacht dat we een paar hele warme dagen tegemoet gingen, maar het is hier natuurlijk winter. Eigenlijk hebben we alleen in Huacachina de korte broek aangekund, waar het wel heel lekker was. Maar omdat we toch weer veel gezien hebben, zijn het toch leuke dagen geweest. En over twee dagen gaan we naar het warme Nederland (kun je niet vaak zeggen).

Groetjes Naomi en Jimmie