Cuidad Vieja, Cuidad Blanca y Canyon Aventuras

We zijn inmiddels al weer terug in Peru en het verschil merken we ook weer heel erg goed. Zo ergerden we ons binnen een half uur weer aan een hele irritante Peruaanse muziekstroming, starten de busschauffeurs de motor (om onbekende reden) weer minimaal een kwartier van te voren, zijn de prijzen weer in soles en rijden er weer gele Fiat-taxi's over straat.

Tiwanaku

Vanuit La Paz zijn we naar het grensplaatsje Desaguadero gereisd, waar we weer Peru in zijn gegaan. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij, wat door sommigen de oudste stad van de wereld word genoemd, Tiwanaku.
Als het de oudste stad van de wereld is, is het rond 15.000 duizend voor christus gebouwd, maar anderen zeggen weer dat het 500 na christus is gebouwd. Eigenlijk weten ze het niet, en dat is eigenlijk ook het mooie. Het complex bestaat uit een hele hoop raar gevormde en gigantische stenen, die prachtig bewerkt zijn.
Helaas is van de site zelf niet veel meer over, allereerst is er natuurlijk een lange tijd overheen gegaan en heeft de natuur al het een en ander aangetast. Uiteraard hebben de spanjaarden de stad geplunderd en daarbij behoorlijk wat kapot gemaakt. Tiwanaku stond vroeger vol met een hele hoop prachtig bewerkte meters hoge monolieten, vaak in menselijke figuren. Deze zijn tegenwoordig allemaal te zien in museums in Zuid-Amerika en Europa en Tiwanaku zelf is bijna leeg. De stad zou een gigantische puzzel moeten zijn, die niet op te lossen is doordat er een heleboel stukken missen. Ze zijn nog niet gevonden of verplaats naar plaatsen waar ze niet thuis horen. Toch zijn er mensen die denken dat ze de puzzel wel opgelosd hebben. Deze hebben hele muren opnieuw opgebouwd zoals ze er zogenaamd uit zouden zien.
Gelukkig is er een eindje verderop nogwel een puzzel intact gebleven, de Pumpa Punku. Alle stenen liggen nog gewoon hoe ze zijn aangetroffen en er is niet zomaar iets van gemaakt.

Arequipa en de Colca Canyon

In Desaguadero zijn we doogereisd naar Arequipa, de witte stad. Hier vonden we weer een geniaal hostel een soort van dorpswijkje midden in de stad, het is eigenlijk een soort van bed & breakfast maar dan zonder ontbijt.
Vanuit Arequipa zijn we natuurlijk naar de Colca Canyon gegaan, een van werelds diepste canyons en vast ook een van de mooiste. We pakten de bus naar Cabanaconde, vanuit waar onze trek begon naar de onderkant van de canyon. In zo'n dikke 3 uur liepen we naar het plaatsje San Juan, in het dal aan de andere kant van de rivier de Colca. Hier vonden we zelfs (voor ons doen) een spotgoedkope overnachting.
De volgende morgen liepen we weer verder door het prachtige gebied. Onderaan in de canyon is het erg groen, verder naar boventoe word het langzaam steeds droger en zie je gave cactussen en nog ver naar boven is een toefje sneeuw te zien. Onze tocht kwam langs een aantal kleine dorpjes, onderandere Sangalle. Sangalle word ook wel de Oasis genoemd, omdat het een mooi stukje groen met allemaal zwembaden tussen een steil en droog rotsgebied.
Na dit dorpje moesten we weer omhoog, terug naar Cabanaconde, wat uiteraard weer een steile klim was van een aantal uren. Het laatste uur was ons door de zon warm geworden water bijna op (en uiteraard nergens te koop). Wat het behoorlijk pittig maakte in het droge gebied. 'Wat zou een flesje koude ijstee toch heerlijk zijn' dachten we (dit is helaas bijna nooit in deze landen te verkrijgen). Toen we boven kwamen zagen we een winkeltje en raad eens wat ze daar hadden, IJstee!!!. De lekkerste ooit.
In Cabanaconde vonden we een gezellig hostel bij een grappige belg waar we een nachtje lekker konden uitrusten om de volgende dag weer terug te reizen naar Arequipa.

Arequipa zelf is een ontzettend mooie stad en net als Cuenca en Sucre de witte stad van het land. Alleen in Arequipa zijn alle gebouwen met de zelfde steen gemaakt, namelijk van sillar, een vulkanische steen uit de omgeving van Arequipa. De stad word omringd door prachtig besneeuwde bergen waaronder de active vulkaan El Misti.

Een van de mooiste gebouwen van Arequipa is het klooster Santa Catalinga, wat zo'n twee blokken van de stad in beslag neemt. Het is beetje bij beetje gebouwd en helaas af en toe weer door een aardbeving afgebrokken. Eigenlijk bestaat het klooster uit allemaal losse gebouwtjes, huisjes, straatjes, gangetjes en patio's. Je hebt het gevoel door een dorpje te lopen ook omdat er niet overal (boven de straatjes bijvoorbeeld) een dak is. Uiteraard is alles gemaakt van Sillar en tegenwoordig in rood, oranje of blauw geverfd.
Tegenwoordig is het een prachtig en goed onderhouden museum, maar voor 1970 werd het volledig bewoond door nonnen, die zich nu in een uithoek van het complex terugtrekken.
In dit kloosterdoolhof hebben we een paar uurtjes rondgedwaald en super foto's gemaakt.

Het klooster bestaat uit talloze gangen, patio’s en kamertjes die door de gebruikte sillar steen (al dan niet geverfd), rust en eenvoud uitstralen, ondanks dat het een behoorlijk labyrinthisch complex is. We hebben er uren rondgedwaald en prachtige foto’s gemaakt

Van de wandeling in de Colca Canyon hebben we zeker nog genoten. Maar we zijn nu al een dikke twee maanden in de (vaak koude) bergen en hebben er genoeg geklauterd, gewandeld en gebust, wat het zeker waard was. Maar nu willen we nu toch wel weer eventjes een lekker in de korte broek lopen en een beetje relaxen.
Daarom vertrekken we morgen naar de woestijn en daarna naar de kust van Peru in onze laatste lange busrit (10 uur) en gaan we nog anderhalve week 'vakantie' vieren!